تفاوت بیت کوین و بلاکچین قسمت دوم

نحوه کارکرد بلاک چین

واژه بلاک چین، برگرفته از نحوه سازمان‌دهی اسناد و مدارک در این سیستم است؛ زنجیره‌ای از بلاک‌های به‌هم‌پیوسته که شامل داده‌ها و اسناد هستند.

به‌بیان خیلی ساده، یک بلاک در بلاک چین، بسته‌ای از داده‌هاست که فهرستی از اطلاعات تراکنش‌های اخیر را (در کنار برخی موارد دیگر) در بر می‌گیرد؛ درست مانند یک فهرست خرید چاپ‌شده روی کاغذ.

اما ویژگی خاص بلاک چین آن است که بلاک‌ها قابل‌تغییر نیستند (مانند قراردادن هر صفحه کاغذ چاپ‌شده، در یک جعبه مهروموم‌شده). همان‌‌طور که بلاک‌های جدید به بلاک چین اضافه می‌شوند، سابقه‌ای پیوسته‌ از بلاک‌های به‌هم‌مرتبط تشکیل می‌شود (مانند یک دفترکل فیزیکی و صفحات متعدد آن که سوابق را نگهداری می‌کند). آن‌چه تا اینجا گفتیم، یک تشبیه بسیار ساده بود اما فرایند واقعی بلاک چین بسیار پیچیده‌تر است.

با اضافه شدن هر بلاک جدید به بلاک چین، تغییر داده‌های ثبت‌شده در بلاک‌های قبلی بسیار سخت و هزینه‌بر خواهد شد

یکی از مهم‌ترین دلایل مقاومت بلاک چین در برابر تغییر، حذف یا اصلاح داده‌های ثبت‌شده، این است که بلاک‌ها با استفاده از یک مکانیسم رمزنگاری به یکدیگر مرتبط و ایمن می‌شوند. به این معنی که از داده‌های موجود در هر بلاک، یک خروجی رمزنگاری‌شده تولید و در بلاک بعد ذخیره می‌شود (چیزی شبیه به همان مکانیسم مورد‌استفاده در دفترکل‌های حسابداری).

بر‌اساس سازوکار رمزنگاری، هر بلاک جدید به بلاک‌قبلی خود مرتبط می‌شود زیرا خروجی رمزنگاری‌شده بلاک قبلی، در این بلاک ثبت شده است. زیبایی این چینش در آن است که با اضافه‌شدن هر بلاک جدید به بلاک چین، تغییر داده‌های آن عملاً غیرممکن می‌شود، زیرا بلاک‌ها با رمزنگاری ایمن می‌شوند و شکستن رمزنگاری و قوانین بسیار پرهزینه و دشوار است.

پس به‌طور خلاصه، یک بلاک چین، زنجیره‌ای از بلاک‌های داده به‌هم‌پیوسته‌ است که به‌ترتیب زمانی سازمان‌دهی شده و با اثبات رمزنگاری ایمن می‌شوند.