فردوسی بزرگ و نیک اندیش
علت تباهی را در انتصاب افراد بی فروغ می‌داند که واجد این مشخصات هستند:
تنش سرخ و بینی کژ و روی زشت
همان دوزخی روی دور از بهشت
یکی مرد بدنام و رخساره زرد
بد اندیش، کوتاه و دل پر ز درد (عقده‌ای)
همان بد دل و سفله و بی فروغ
سرش پر زکین و زبان پر دروغ...
حسین بهرامی
